Gromosław Czempiński, były szef UOP, w rozmowie z Dorotą Kowalską z "Polska The Times".

Myślał Pan kiedyś o samobójstwie?
Nie wprost. Ale trudno wyobrazić sobie większą hańbę dla oficera wywiadu, szefa UOP, jak zatrzymanie przez własne służby. Na szczęście nie było to ABW, ale CBŚ. I po chwili usłyszeć, że zatrzymanie było niezasadne. Wiem, że tym zatrzymaniem ktoś mnie naznaczył. Ktoś spowodował, żeby moja wiedza, której się ludzie obawiają, nie była wiarygodna. Bo skoro nie mówił wcześniej, a mówi teraz jako podejrzany, jaka z tych słów płynie wartość? Proste, prawda? Motywy sięgnięcia po samobójstwo są bardzo różne. Sławek był silny, ale często na pozór silny. Ja też jestem silny, jak mnie ktoś pyta, a od ośmiu lat choruję.

Na co Pan choruje?
Nikt nie wie. Na początku było podejrzenie, że mam ciężki przypadek astmy, ale ostatnia diagnoza jest taka, że mam coś w organizmie, że ktoś mi to coś zaaplikował i nikt sobie z tym draństwem nie może poradzić, ani Francuzi, ani Amerykanie. Nie mam odporności organizmu.

Ktoś Pana podtruł?
Taka jest teoria. Ale nie wziąłem widocznie potrzebnej ilości dawki, więc wciąż żyję. Był taki moment, że chodziłem z trudem, nie mówiłem, byłem w połowie sparaliżowany. Różne mnie wtedy myśli dopadały. Ale Amerykanie podpowiedzieli mi, jaki brać lek, odstawiłem sterydy, które mnie niszczyły. Zacząłem dochodzić do stabilności: myśleć, mówić i w tym czasie weszła ustawa dezubekizacyjna. Wie pani, co wtedy pomyślałem? Pomyślałem, że gdybym wtedy odszedł, rodziny by ta ustawa nie objęła, nie zabraliby im emerytury. Paranoja, prawda? Wie pani, my często jesteśmy na pozór twardzi, radośni, ale w środku jest zupełnie coś innego, coś co gromadziło się przez lata.

Więcej:

http://www.polskatimes.pl/artykul/602275,czempinski-w-petelickim-cos-sie-nawarstwialo-byl-surowym,4,id,t,sa.html